Monika Mann
 Monika Mann ok. 1919 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
Monika Mann (ur. 7 czerwca 1910 w Monachium, zm. 17 marca 1992 w Leverkusen) – niemiecka pisarka i felietonistka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była czwartym z sześciorga dzieci Tomasza Manna i Kathariny Hedwig (z domu Pringsheim), siostrą Eriki, Klausa i Golo, Elizabeth i Michaela Mannów[1].
Studiowała muzykę i historię sztuki we Florencji. Tam poznała węgierskiego-żydowskiego historyka sztuki Jenö Lányi. W 1938 przenieśli się do Londynu, gdzie w marcu 1939 wzięli ślub[1].
We wrześniu 1940 płynęli z Liverpoolu do Kanady brytyjskim statkiem „City of Benares”, który został storpedowany przez niemiecką łódź podwodną U-48[2]. Monika uratowała się, ale jej mąż zatonął. Rozbitków wziął na pokład angielski okręt wojenny i przetransportował do Szkocji. Stamtąd Monika popłynęła do Nowego Jorku na pokładzie statku „Cameronia”. Kolejne lata spędziła w Stanach Zjednoczonych u rodziny[1].
W 1948 przebyła załamanie psychiczne; rodzina umieściła ją wtedy w hinduskim centrum medytacyjnym w La Crescenta koło Los Angeles, spędziła tam zaledwie kilka dni.
W 1952 otrzymała obywatelstwo amerykańskie, jednak we wrześniu tego roku wróciła do Europy i zamieszkała w Rzymie[1].
W 1955 napisała autobiografię Vergangenes und Gegenwärtiges (Przeszłość i teraźniejszość). Książka została opublikowana w 1956 równocześnie z książką siostry Eriki Mann Das letzte Jahr. Bericht über meinen Vater (Zeszły rok. Raport o moim ojcu)[1].
W końcu 1954 zamieszkała na Capri w Villi Monacone z rybakiem Antonio Spadaro, któremu poświęciła swoją kolejną książkę. W 1958 ponownie przyjęła obywatelstwo niemieckie. W 1986 po śmierci Antonia Spadaro, musiała opuścić Villę Monacone. Zamieszkała w Leverkusen w domu Ingrid Beck-Mann, wdowy po adoptowanym synu jej brata Golo Manna[1].
Zmarła 17 marca 1992 w Leverkusen; została pochowana w rodzinnym grobie na cmentarzu w Kilchbergu w Szwajcarii[1].
Pisma (wybór)
[edytuj | edytuj kod]- Vergangenes und Gegenwärtiges. 1956.
· Monika Mann, Past and Present, translated by Frances F. Reid and Ruth Hein (New York: St. Martin's Press, 1960
- Der Start. 1960.
- Tupfen im All. 1963.
- Erinnerungen an Heinrich Mann. 1965 (wspólna praca z Karlem Lemke).
- Wunder der Kindheit. 1966.
- Der letzte Häftling. 1967.
- Inventionen. 1974.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Monika Mann [online], geneee.org [dostęp 2022-08-06].
- ↑ Zatopienie „City of Benares” [online], histmag.org [dostęp 2022-08-06].